Yuhanna - Sürgün Edilen Havari

Hristiyanlık

Markos 1:19-20 İsa biraz ileri gidince Zebedi'nin oğulları Yakup'la Yuhanna'yı gördü. Teknede ağlarını onarıyorlardı. Hemen onları çağırdı. Onlar da babaları Zebedi'yi işçilerle birlikte teknede bırakıp İsa'nın ardından gittiler. Yakup ve Yuhanna balıkçıydılar ve babalarıyla birlikte bir teknede oturuyorlardı. İsa onlara “Ardımdan gelin, beni takip edin!” diye seslendi. balık ağlarını bırakıp hemen İsa'nın peşinden gittiler. Yakup ve Yuhanna'nın çoğu şey hakkında büyük, güçlü ve ateşli hisleri vardı ama İsa yine de onları seçti. Yuhanna, adıyla da anılan ve Yuhanna İncil’i diye bilinen Yeni Antlaşma’nın, İncil’in 4.kitabının yazarıdır. Aynı zamanda İncil’de 3 kısa mektubu bulunur ve son olarak Yeni Antlaşma’nın son kitabı olan Vahiy kitabının yazarıdır. Bu kitap kendisine İsa’nın adı uğruna sürgünde bulunduğu Patmos adasındayken esinlenmiştir. İsa’nın sevdiği öğrenci diye biliniyor ve Son Akşam yemeği sırasında İncil’in aktardığı üzere İsa’nın omzuna yaslanan kişi olarak karşımıza çıkar. İsa çarmıhta son nefesini vermeden önce annesi Meryem’i Yuhanna’ya emanet etti. Dirilişin ilk gününde Petrus’la birlikte mezara koşan da kendisiydi. Son olarak İsa’nın dirilişinden sonra Taberiye Gölü’nün kenarında öğrencilerine görünüşü sırasında O’nu tanıyan ilk kişiydi ve Petrus’a bu İsa’dır dedi. İncil’de Vahiy 1:9’da Yuhanna şöyle der; İsa'ya ait biri olarak sıkıntıda, tanrısal egemenlikte ve sabırda ortağınız ve kardeşiniz olan ben Yuhanna, Tanrı'nın sözü ve İsa'ya tanıklık uğruna Patmos denilen adada bulunuyordum. Yuhanna’nın hayatının son zamanlarını sürgünde geçirdiğini biliyoruz. Kilise geleneğinin aktarımına göre hayatının bir döneminde Roma’daki zulüm dalgasında kaynar yağla dolu bir kazana atıldı, şehitlikle karşı karşıya kaldı ama ölmedi. Sonrasında sürgünde Patmos adasına gönderildi. İncil’in son kitabı olan Vahiy bölümü bu adada kendisine esinlendi. Yuhanna daha sonra serbest bırakıldı ve geleneğe göre günümüzde topraklarımız içerisinde bulunan Efes’e, Türkiye’ye gelip yerleşti. Huzur içerisinde ölen tek havari olarak yaşlılığında hayatını kaybetti. Huzur diyoruz ama birçok zulüm ve işkence dalgasından sonra hayatında nasıl izler kaldığından haberimiz yok elbette. Ve huzur derken, tüm havarilerin işkenceyle öldürülmesinin yanında O’nun sonu en azından öyle olmadı.