محکومیت سکوت بی نفسان

پادکست پنجاه و دو هرتز تنهایی

به یاد کودکان و نوجوانان کشته شده در حوادث اخیر اسم داستانم را محکومیت سکوت بی نفسان می گذارم از این بعد هم این متن سجاق شده به تمامی داستان های من است در برابر استفاده ابزاری و منفعت طلبانه از کودک و نوجوانان سرزمینم می ایستم و کوتاه نمی آیم به عنوان یک دانشجو ادبیات کودک و نوجوان در برابر سرکوب مطالبه گری های مسالمت آمیز ، حمله به مدارس ، بازداشت دانش آموزان، شست شوی مغزی در کانون اصلاح تربیت ، تهدید و ارعاب دانش آموز پس از آزاد شدن ، اخراج و تعلیق دانش آموزان، دادن باتوم به کودک برای سرکوب معترضین، وثیقه های میلیونی که همه توانایی پرداخت ندارند سکوت نمی کنم برای زنده ماندن کودکان و نوجوانان کشورم به شیوه خودم کنارشان خواهم بود سالهاست که از درد نوجوانان و کودکان محکوم به سکوت بودم اما دیگر سکوت نخواهم کرد با توجه به کشتارگاه شدن مدارس و خیابان ها بهتر است به شیوه های جایگزین برای مطالبه گری کودکان و نوجوانان کشورم فکر کنیم شرایط حاضر ایجاب می کند کودکان و نوجوانان کشورم با اعتراض مستقیم در صف مقدم نباشند اما منفعل هم نخواهند بود من در عجب هستم چرا برخی ازجان پناه شدن نوجوان و کودک در برابر باتوم و اسلحه جیغ،کف و هورا سر می دهند اما برای رهایی او کاری نمی کنند آنها دست روی دست می گذراند تماشا می کنند که فقط کودک و نوجوان سپر انسانی باشند طبق پیمان نامه حقوق کودک باید حافظ جان وجسم کودک و نوجوان باشیم اگر قرار است که کودکان و نوجوانان کنار ما باشند چون اساسا آنها بخشی از مردم هستند شیوه های اعتراض و مطالبه گری این قشر آسیب پذیر باید به گونه ای باشد که هویتشان فاش نشود امنیت جسم و جانشان به خطر نیفتد بی دفاع و بی پناه در معرض بازداشت و کشتار در مکان های سربسته و سر باز چون مدرسه یا خیابان ها قرار نگیرند ولی اعتراض و حقوق خودشان را هم ابراز کنند قبول کنید ما نمی دانیم حمله به مدارس و وضعیت جنگی در خیابان ها تا چه زمانی ادامه دارد متاسفانه برخی از مسئولان مدارس با تحویل دانش اموزان به نیروی سرکوبگر و اجازه ورود این باتوم به دستان به حریم مدارس ثابت کردند ضامن امنیت جان دانش آموزان نیستند بد بختانه برخی از فعالین کودک و سفیر یونیسف هم مشخص نکردند چگونه پیگر خواهند بود تا آن زمان نامعلوم باید فکری به حال شیوه های حق خواهی کنیم کاش در معرفی شیوه های اعتراض کم آسیب تر تفکر اگاهانه و خلاقیت داشته باشیم در غیر این صورت با نادیده گرفتن سلامت جسم و جان کودکان و نوجوانان سرزمینم من و شما به همراه نیروی سرکوبگر مسئول خون های ریخته شده هستیم من که خودم را مسئول می دانستم اگر حرفی در موردش نمی زدم