Dood & Verderf – januari 2020: My Dying Bride, Lorna Shore en Helleborus (plus Jim Carrey over Napalm Death)

Dood & Verderf

Een nieuw jaar, een schone lei. Weg met alle vooroordelen over Amerikaanse metal, is mijn goede voornemen. Daarom in dit uur van Dood & Verderf op Operator Radio: veel Amerikanen. En omdat het winter is, ook heel veel zeer deprimerende doom, waaronder - bij hoge uitzondering - de Zelfhaatplaat, voor de betere mentale of fysieke automutilatie. Daarnaast de Zwaar Aanbeloven-tip van Zware Metalen en hét concert dat je de komende tijd moet zien in Baroeg.

Helleborus - Celestial Grave (Saprophytic Divinations)

Ik begin 2020 gewoon met iets dat ik niet verwacht had: een blackmetalact uit de Verenigde Staten die ik goed vind. Sterker nog: pas toen ik het opzocht, kwam ik erachter dat Helleborus geen Noren, Zweden of Finnen zijn, maar een viertal uit Colorado. Daar gaan mijn vooroordelen over Amerikaanse metal! Nog even en ik ga cleane vocalen leuk vinden.

‘Celestial Grave’ is een een even vlotte en als interessante plaat, afkomstig van Saprophytic Divinations, dat nog meer van dat moois bevat. En die verklaring die erbij hoort he? Helleborus is ”Named after a gorgeous but poisonous flower that blooms in winter”, en “Saprophytic is a term given to fungus or plants whom grow or eat from decaying matter. The band explore the concept of prophecy or divine communications blooming from the macabre.” Plus: “We are one step closer to the Poison Path. It will kill us or liberate our soul. We keep treading forward though darkness, myth, folklore and spirit embracing faith, fire and devotion.” Geen idee wat dat allemaal betekent, maar muzikaal helemaal goed dus.

Algebra - Inner Constraints (Pulse?)

Wat. Is. Dit. Cool. ‘Inner Constraints’ begint als Sepultura, lijkt opt Slayer, neigt naar Megadeth en flirt met Death. Oftewel: al je favoriete thrashmetalgeluiden uit de jaren ‘80 in één plaat. Of, zoals dat heet in 2020: progressive thrash metal. En dat is Algebra, een band die klinkt alsof ze uit Amerika moeten komen, maar stiekem gewoon wortel staan te schieten in Zwitserland. Tuurlijk, het album Pulse? is niet doorheen te komen omdat thrash metal al snel te veel wordt, hun cover van de Sepultura-klassieker ‘Dead Embryonic Cells’ uit 1991 voegt ook weinig toe. Dat maakt ook niet uit. ‘Inner Constraints’ is geweldig.

Zwaar Aanbevolen

Sun Of The Sleepless - The Lure Of Nyght (Sun Of The Sleepless / Cavernous Gate)

Ha, een Duits eenmansblackmetalpoëzieproject, da’s altijd extra trve cvlt-punten! Die gaan ditmaal naar Markus Stock en zijn Sun Of The Sleepless. De beste man (die actief is in 7 projecten, waaronder het prachtige The Vision Bleak) weet met zijn alterego Ulf Theodor Schwadorf op ‘The Lure Of Nyght’ klassieke romantiek (met inspiratie uit gedichten van Hermann Hesse) te verweven met folk- en blackmetal tot een tamelijk deprimerend en atmosferisch geheel.

Ook recensent Cor de Vos van Zware Metalen is fan, blijkt uit zijn recensie van bijbehorende EP: “Met maar liefst vijf nummers sterk, brengt Ulf een interessant pallet aan atmosfeer, droomachtige sequenties en hoog atmosferische blackmetal. De uit Duitsland afkomstige alleskunner draait inmiddels al twintig jaar mee in de muziekbranche en dat is te horen aan de uitstekende kwaliteit van de productie. Het heeft het allemaal: melancholie, droomachtige momenten, een hoge dosis atmosfeer, cleane vocalen, brute high-pitched screams en een hoop bruut gitaar- en drumgeweld. Laat je meesleuren in een trance met Wovon Wölfe Träumen of ga verloren in de magie van het intense The Lure of Nyght, tevens hoogtepunt van dit project.”

<