List 9 - Święci Prawdziwi Naśladowcy Jezusa

Anthony Zaccaria's Podcast

List Wielebnego Ojca Antoniego Marii Zaccarii do jego duchowej przywódczyni – Matki Prze?o?onej Sióstr Anielanek, Paoli Antonii [Negri] o inicjatywie Barnaby.

Mojej jedynej i kochanej Matce i mojej pos?usznej Córce w Chrystusie przesy?am pozdrowienia.

Jutro uczcimy wspomnienie ?w. Barnaby – cnotliwego towarzysza naszego wspólnego patrona – Paw?a. Nie mog? si? powstrzyma?, by nie wykorzysta? przy tej okazji sposobu post?powania Barnaby wobec wielkiego Paw?a, który chcia? by? ?ywym przyk?adem cierpi?cego Chrystusa, zarówno w rzeczywisto?ci, jak i w ocenie innych.

Musisz oczywi?cie wiedzie?, ?e ?w. Pawe? zaraz po swoim nawróceniu, po raz pierwszy uda? si? do Jerozolimy. Na ka?dy mo?liwy sposób próbowa? do??czy? do innych chrze?cijan, pozna? ich i by? uznanym przez nich jako chrze?cijanin, jednak oni byli l?kliwi i podejrzliwi, i s?dzili, ?e jest jeszcze tym samym prze?ladowc?, i nie mieli odwagi dotrzymywa? mu towarzystwa.

To Barnaba, prowadz?c za r?k? Paw?a, przedstawi? go Aposto?om i powiedzia? im: „To jest ten, który by?” etc, „a nast?pnie Chrystus ukaza? mu si?”etc.[i], „i on uczyni? to i tamto” etc. W tym czasie Pawe? utrzymywa? w sekrecie w?asne zas?ugi, w?asn? z siebie satysfakcj?, nie chlubi? si? kierowanymi pod jego adresem pochwa?ami. W ten sposób, osobi?cie przedstawiaj?c Paw?a, Barnaba uczyni? go znanym wszystkim i ukaza? jako tego, który jest filarem Ko?cio?a, i jako tego, który osi?gn?? prawie prymat w misji apostolskiej.

W ten sposób, droga Matko, je?li uznasz to za w?a?ciwe, chcia?bym pokaza? Ci, z jak? wolno?ci? zachowywali si? wielcy ?wi?ci. Tak chcia?bym sprawi?, by? dostrzeg?a, ?e to, co przez ich wznios?? doskona?o?? jest do?wiadczeniem i pewnym znakiem wype?nionej ?wi?to?ci, mo?e by? i naszym udzia?em; natomiast okazja mo?liwego upadku lub pewnego znaku nie wyeliminowania naszych pierwotnie zakorzenionych z?ych nawyków [mo?e zdarzy? si? i nam], tak jak to zosta?o ukazane w historii opowiedzianej przez ?w. Jana Klimaka na temat pewnego ?wi?tego, który czu? si? tak dalece pewny, ?e jest wolny od ob?arstwa, ?e próbowa? kusi? diab?a gronem winogron, by sprawdzi?, czy ten ostatni b?dzie go kusi? w ten sam sposób[ii]. Innym przyk?adem jest ten, kto chce by? ca?kowicie pewnym, do jakich granic mo?na poskromi? nami?tno?? w?asn? lub innych. Cz?owiek taki wzbudza nami?tno?? s?owami, gestami i upodobaniami, a nast?pnie wszystko bardzo uwa?nie obserwuje i oczekuje na rezultaty, a na ich podstawie diagnozuje w?asny stan wewn?trzny i stan wewn?trzny innych.

Nie b?d? tu wspomina? o pewnych sprawach, które tylko Ty mo?esz zrozumie?, napomkn? o tych, które nasze Anielanki powinny poj??, te inne sprawy pozostawiam pod Twoj? duchow? rozwag?. Barnaba mówi: „Oto Szawe?” – to jest prawdziwe oblicze naszego starego cz?owieka – zwierciad?o naszych pierwotnych z?ych sk?onno?ci i nami?tno?ci.

Spójrz, wyt?umacz? Ci, czy by?by ?wi?tym ten, kto prowadzi rozmowy na ten lub ów temat: ona szczebiocze bezustannie jak skowronek lub ma?pa, rzadko widziana jest na modlitwie, zawsze zaj?ta zewn?trznymi sprawami, lubi du?o spa?, a nawet le?e? leniwie w ?ó?ku. Czy nie jest to twarz Szaw?a – obraz naszego grzesznego starego cz?owieka?

To jeszcze nie wszystko. Ona chce by? obs?ugiwana, jej cela jest komfortowo wyposa?ona, ona sama przemawia zawsze z wymówkami, nigdy nikogo nie pocieszy, lecz pokazuje, ?e nikogo nie szanuje. Wi?c jak my?lisz, co te zachowania mog? oznacza?, je?eli nie to, ?e z?e nawyki dawnego cz?owieka maj? w dalszym ci?gu w?adz? nad ni?? Ponadto, ona nigdy nie jest zadowolona, zawsze nara?ona na pokusy, a jej wiedza duchowa jest mglista i w?tpliwa. Jednym s?owem, daje wyra?ne znaki, ?e jest t? sam? osob?, jak? by?a, nim za?o?y?a habit lub co najmniej, jest wci?? tylko niedoskona?a bez najmniejszej przemiany. Jej ?o??dkowi sprawia przyjemno?? tylko to, co najlepsze. Co wi?cej, to wskazuje, ?e jest niesamowitym ?ar?okiem. Z trudem mo?e opanowa? wyraz gniewu na swej twarzy, nie umie ukl?kn?? bez oparcia si? na kraw?dzi krzes?a, jest tak wra?liwa, ?e z ?atwo?ci? podnosi si? jej ci?nienie. Czy to wszystko nie ukazuje tylko jej wielkiej s?abo?ci moralnej?

Zobacz sama, czy? to nie jest prawd?: ona ?atwo si? m?czy, cierpi na bóle g?owy, kiedy ma siedzie? na s?u?bie [w rozmównicy] przy kracie, nie mo?e znie?? k?opotów bli?niego – mo?na w niej widzie? wszystko, tylko nie portret osoby dojrza?ej.

Te i podobne zachowania ukazuj? Szaw?a – posta? cz?owieka niedoskona?ego. „Ale zamilczcie!” – mówi Barnaba – „nie zapominajmy, ?e w?a?nie takiej osobie ukaza? si? Chrystus” itd. Je?li popatrzysz g??biej, to odkryjesz, ?e masz przed sob? ?wi?t? w intencjach i czynach. Je?li zadasz sobie trud, by zrozumie? j? w ka?dym wymiarze, w jakim przedstawiam to biedne stworzenie – jestem ca?kowicie pewny – ona zarumieni si? i pochyli g?ow?, by ukry? swe prawdziwe oblicze.

Ale zwa?, kiedy ona mówi, nie wzrusza Ci? i nie pobudza g??boko; kiedy mówi bez sensu, jest ca?kowicie ?wiadoma Twojej sytuacji i odpowiednio pracuje nad tym; patrz, czy w swoim niepokoju nie osi?ga czego? nowego dla siebie i innych; zwa?, ?e gdy ?egna si? z Tob?, nigdy nie przeoczy podnosz?cego na duchu s?owa czy gestu; zwa?, ?e przy jej pozornym roztargnieniu, jest w pe?ni ?wiadoma ka?dej Twojej reakcji i inspiruje Ci? dobrymi my?lami i ekscytuj?cymi sugestiami.

Milcz i s?uchaj, albowiem mam Ci co? wi?cej do ukazania. Gdy ona zaniedbuje modlitw?, w?a?nie wtedy manifestuje swe bogate ?ycie wewn?trzne. Kiedy widzisz j? udr?czon? i w bólu, jakby ch?tn? do uczenia si? od ludzi prostych, ona tylko ukazuje w?asne poni?enie i ch??, by wydawa? si? niewykszta?con?. Gdy widzisz j? pi?knie urz?dzaj?c? sw? cel?, ona próbuje by? obiektem ?mieszno?ci i chce ukry? pocieszenie otrzymane od Jezusa Ukrzy?owanego, jak równie? nauki udzielone przez ?w. Paw?a. Gdyby uj?? to jednym s?owem, to ona przynosi: ?mier? i ?ycie, jednocze?nie zadaje rany i leczy je.

Wystarczy! Ktokolwiek chcia?by zbada? dok?adnie jej czyny – doprawdy, rozpozna w niej portret Szaw?a, ale Barnaba zapewnia nas, ?e nie jest tak?, jak? wydaje si? by? teraz i jak? wydawa?a si? by? w przesz?o?ci.

Moja droga Matko, móg?bym tak mówi? jeszcze du?o, ale nie chcia?bym wzbudza? z?ych uczu? przeciwko samemu sobie. Sama mo?esz dopowiedzie? sobie reszt?.

Jedno, co chcia?bym doda?, to powiedz swoim Anielankom, by nie nadu?ywa?y w taki sposób wolno?ci. Chc? je zapewni?, ?e mog?yby osi?gn?? rezultaty zupe?nie przeciwne do rezultatów osi?gni?tych przez t? osob? i zamiast kroczy? wielkimi krokami ku doskona?o?ci – mog?yby upa?? na samo dno piek?a ca?kowitej niedoskona?o?ci.

A wi?c, bez zb?dnych s?ów i bez rozg?osu, celowym jest uczyni? co? dla nich. Dzia?anie, mówienie i my?lenie – bez kontroli wewn?trznej i zewn?trznej – staje si? dla nich niekorzystne. B??dem by?oby wyparcie si? ich, gdy b?d? pod??a?y za w?asnymi zachciankami – to mog?oby ich ?miertelnie zatru?, zw?aszcza, ?e ich pragnienia s? ?wiatowe. Gdyby zajmowa?y wa?ne stanowiska – sta?yby si? zarozumia?e, gdyby by?y wykszta?cone – sta?yby si? pyszne, gdyby ich duch by? rozproszony – sta?yby si? opiesza?e, gdyby z niech?ci? rezygnowa?y z w?asnej woli, nawet w dobrych intencjach – sta?yby si? nie tylko szorstkie, ale i zniech?cone wobec nauczania Paw?a – jego drogi i ?ycia.

Zastanów si? i zobacz, jak? wielk? a szkod? czyni im ch?? szukania w?asnych wygód, upatrywanie zbytnich przyjemno?ci – je?eli w?a?nie nie wino i tym podobne potrawy – to przynajmniej troch? roztropno?ci duchowej w poskromieniu w?asnych przyjemno?ci i w ograniczeniu dogadzania sobie. Je?li nie s? one zamkni?te na to, co powiedzia?em, to niech dostrzeg?, jak wielk? szkod? duchow? mog? ponie??.

Na zako?czenie dodam, ?e ten Pawe? g?osi? im Chrystusa Ukrzy?owanego w ka?dym aspekcie: Ukrzy?owanego nie tylko w swoim ciele, ale równie? w nich. B?agaj je, by dog??bnie przemy?la?y to jedno s?owo. Gdyby jednak nie do ko?ca poj??y to, o czym mówi?, to popro? moj? nauczycielk? Paol?[iii], aby im to wyja?ni?a, gdy? – jestem pewien, ?e ten j?zyk tak zapalony i ostry – da im to, co chcia?bym im powiedzie?.

To wszystko, droga Matko.

[Guastalla], 10 czerwca, 1539r.

Twój Ojciec i Syn, Antoni Maria, kap?an.