Moldvarp Føroya (1:5)

Moldvarp Føroya

Moldvørpan er kanska blind, men hon er ikki býtt. Treiskligagravar hon seg gjøgnum ta myrku føroysku moldina, fyri at finna nøkur av teimumevnunum sum vit alt ov sjáldan síggja á skíggja.Moldvørpan ereisini ein njósnari sum sníkir seg inn á stovnar og felagskapir, fyri at avdúkahvat veruliga gongur fyri seg handan stongdar dyr. Moldvarpa ereisini ein lítil túgva av skarni, sum reyðmaðkurin leggur upp á jørðina umvárið - tá er grøðiligt.Stikk fingurin í jørðina og grópa í skarninum - tað er gottfyri gróðurin. Við skeivum søgum og groteskum figurum snara vit típolitiska og persónliga veruleikanum, onkuntíð yvir í ta ekstrema, soføroyingar sleppa at meta um tey umstríddu evnini á einum heldur ørðvísigrundarlagi.Skemtið opnarhjørtuni. Tá vit flenna, ikki bara at øðrum, men eisini at okkum sjálvum, soreinsa vit luftina. Við hvørt er tað sum vit borðreiða við yvirhøvur einki stuttligt, og so fáa vitheldur hug at gráta og skeldast, - men tað reinsar eisini.Stikk finguriní jørðina og grópa í skarninum - tað er gott fyri gróðurin.